Ik ben een fan én verzamelaar van Jojo Moyes. Ik heb al haar boeken (ook de oude versies van haar boeken) en had ze – op één na – allemaal gelezen. Ik geef toe, niet elk boek is een enorme favoriet, maar na zoveel boeken kan ik wel concluderen dat Moyes kan schrijven. Het enige boek dat ik nog niet had gelezen was Paradijs op aarde en Uitgeverij de Fontein heeft dit boek in een nieuw jasje en nieuwe titel gestoken: Drie vrouwen. Je leest vandaag wat ik ervan vind!
Wanneer de jonge Joy in Hongkong in de jaren 50 valt voor de knappe marineofficier Edward, is ze 24 uur later getrouwd. Het paar verhuist naar Ierland en krijgt een dochter, Kate, maar Joys leven met Edward is niet wat ze had gehoopt, en ook haar relatie met haar dochter lijdt onder haar gevoel van teleurstelling.
Veertig jaar later woont Kate in Londen en heeft Ierland en haar ouders ver achter zich gelaten. Ze ziet haar moeder pas weer wanneer Edward ernstig ziek is, en nadat ze eerst haar 15-jarige dochter Sabine naar Ierland heeft gestuurd om de grootouders te leren kennen die ze nooit heeft ontmoet.
Wanneer Joy, Kate en Sabine eindelijk samen zijn, lopen de spanningen hoog op, en komt er een familiegeheim naar boven dat hun leven op zijn kop zet…
Drie vrouwen (of Paradijs op aarde) was de debuutroman van Moyes. Zoals je wellicht weet heeft ze daarna nog veel meer boeken op haar naam gezet, waaronder mijn ultieme favoriet Voor jou. Onbewust maak ik bij haar boeken altijd de vergelijking met haar andere boeken en Drie vrouwen komt niet in de buurt van mijn favoriet (maar ja, welk boek komt dat wel?). Drie vrouwen past daarentegen wel perfect in het rijtje van bijvoorbeeld Zee van verlangen en Nachtmuziek. De manier waarop ze speelt met de perspectieven van verschillende personages en terugblikken naar het verleden is heel kenmerkend voor haar schrijfstijl en daar heb ik dan ook zeker van genoten.
Jojo Moyes heeft een fantastische, uitgebreide schrijfstijl en dit boek bewijst dat ze dat al vanaf haar eerste boek heeft gehad. Haar beschrijvingen over personages, gebeurtenissen en de sfeer zijn altijd on point en zuigen je helemaal in het verhaal. Wel moet ik zeggen dat sommige beschrijvingen ook wel heel erg uitgebreid zijn. Bepaalde gedeeltes van het verhaal werden zo duidelijk en uitgebreid op papier gezet, zonder dat deze gedeeltes echt toegevoegde waarde hebben. Dat zorgde soms dat ik een beetje uit de leesflow kwam.
Het enige waar ik een beetje moeite mee heb met dit boek is het einde. Er wordt (volgens de flaptekst) naar een familiegeheim gewerkt dat de levens van de drie vrouwen op zijn kop zet, maar dat vond ik een beetje een anticlimax. Er wordt bijna 400 pagina’s gewerkt naar een bepaald einde en deze had wat spectaculairder gemogen. Ik bleef ook met wat vragen achter en dat vind ik jammer. Wel vond ik de ontwikkeling tussen Joy en Sabine heel erg mooi en is wat mij betreft het grote pluspunt van het boek.
Ik heb genoten van dit nieuwste (en oudste) boek van Jojo Moyes, maar ben een beetje teleurgesteld door het einde. Ik vond deze beter dan Suzanna’s wereld, maar het boek past erg goed in het straatje van Zee van verlangen en Nachtmuziek. Fans van Jojo Moyes’ boeken gaan absoluut genieten van dit boek.
Heb jij wel eens een boek van Jojo Moyes gelezen?
Liefs,
Marleen
Titel: Drie vrouwen ♥ Auteur: Jojo Moyes ♥ Uitgeverij: de Fontein
Aantal pagina’s: 395 ♥ ISBN: 9789026141379 ♥ Waardering: ****
Ik heb dit boek ontvangen als recensie-exemplaar, dankjewel de Fontein!
