Column: Moet je hoofdpersonen leuk vinden om van een boek te genieten?

Het is weer tijd voor een column! Een tijdje geleden viel het met tijdens het lezen op (ik weet overigens niet meer welk boek) dat ik recent een aantal boeken had gelezen waarbij ik de hoofdpersoon niet zo heel denderend vond en waarbij mijn uiteindelijke beoordeling ook niet heel hoog was. Toeval? Of heeft het met elkaar mee te maken? Ik dook er in en deel vandaag mijn ‘bevindingen’. Lees je mee?

Zoals ik al schreef, dit jaar heb ik een paar boeken gelezen waar ik erg naar uit kijk en nieuwsgierig naar was, maar die uiteindelijk toch een beetje bleken tegen te vallen. Deze boeken hadden allemaal gemeen dat ik de hoofdpersoon niet tot weinig sympathiek vond. Zo las ik een paar maanden geleden Kop of munt van James Bailey. Hoofdpersoon Josh blijft gedurende het hele boek behoorlijk depri en dat deed in mijn geval echt het verhaal geen goed.

In dat geval wilde ik graag de hoofdpersoon een schop onder zijn kont geven, in de hoop dat ik dan iets meer met hem kon meeleven én zodat ik meer in het verhaal gezogen zou worden. Hetzelfde gold voor Liefs uit Parijs. De hoofpersoon in dit boek is zo voorbarig en negatief (zonder dat daar een duidelijke reden voor was), waardoor je minder begrip voor haar krijgt. Ik had daardoor – wederom – geen klik met de hoofdpersoon en mijn leeservaring werd er echt door bepaald.

Gelukkig zijn niet alle boeken die ik heb gelezen – waarbij de hoofdpersoon niet mijn nieuwe beste vriend of vriendin is geworden – enorm tegengevallen. Zo genoot ik echt van het nieuwe boek van Charlotte de Monchy (verschenen in mei dit jaar), maar de personages waren net iets te excentriek, waardoor ze minder bij mij binnen kwamen. Ten opzichte van de andere boeken van De Monchy was Beter laat dan nooit daarom een kleine tegenvaller. Zo blijkt echt maar eens dat ik personages dus wel echt leuk moet vinden om compleet van een boek te kunnen genieten.

Ook opvallend, boeken waarbij ik juist wel veel met de hoofdpersonen heb bleken juist nog leuker te zijn. Zo waren de personages in Ever After Always van Chloe Liese enorm goed uitgewerkt én ze waren enorm likeable, dus mijn leeservaring was top!

Ik moet trouwens een kanttekening plaatsen bij bovenstaande. In klassiekers heb ik het veel minder. Zo lees ik op dit moment Emma van Jane Austen en hoewel ik Emma niet perse heel likable vind, is het wel een heerlijk en vermakelijk boek.

Wat vind jij? Dien je een personage leuk te vinden om te kunnen genieten van het lezen?

Liefs,
Marleen

Misschien vind je dit ook interessant

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.