Een van mijn favoriete auteurs is Rebecca Yarros en ik heb dan ook maanden uitgekeken naar haar nieuwste boek: De kleur van Colorado. Eind juni lag dit pareltje in de winkels en zodra het boek binnen kwam begon ik met lezen. De verwachtingen waren hoog, maar ik was eigenlijk helemaal niet bang dat Yarros deze verwachtingen niet waar zou maken.
Camden Daniels keerde zes jaar geleden terug van het slagveld zonder zijn jongere broer Sullivan. Hij gaf zichzelf de schuld van de dood van zijn broer en hij was niet de enige. Niemand in zijn woonplaats Alba in Colorado kon hem vergeven. Dus vertrok Camden – voorgoed. Of dat dacht hij tenminste. Want als zijn vader begint te dementeren, heeft hij geen keus. Hij gaat terug naar huis, terug naar de pijn én terug naar Willow, de vrouw die hij nooit heeft kunnen vergeten.
Willow is altijd gelukkig geweest met haar rustige en simpele leven in Alba, tot een aantal jaar geleden. Haar vriendje Sullivan overleed tijdens een militaire missie. Gelukkig kon ze op de steun rekenen van de bewoners van Alba, maar haar leven opnieuw opbouwen is niet gemakkelijk. Zeker niet als haar jeugdvriend opeens terugkeert en oude wonden openhaalt.
Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen: die verwachtingen zijn absoluut waar gemaakt. Hoewel ik niet zoals bij De laatste brief mijn ogen uit mijn hoofd heb gehuild, is het echt weer een Rebecca Yarros. Het verhaal is zwaar en emotioneel en laat je maar moeilijk los. Zoals we van Yarros gewend zijn heeft ze een verslavende schrijfstijl en ik kon het boek echt amper wegleggen. Met ruim 400 pagina’s heb ik De kleur van Colorado in een recordtempo uitgelezen, want ik wilde steeds maar meer en meer.
Hoewel ik enorm heb genoten van De laatste brief en het een van mijn favoriete boeken van 2019 was, was het verhaal soms ook wel een tikkie ongeloofwaardig en overdreven. Dat heb ik Yarros absoluut vergeven, maar het viel wel op. De kleur van Colorado heeft dat helemaal niet, alles aan dit verhaal klopt en niets is te overdreven om enkel een meeslepend verhaal neer te zetten. Ik ben echt mega verliefd geworden op Camden (en toegegeven, het kost bij mij niet veel om verliefd te worden op een fictief personage), maar Cam hoort echt wel in een ander rijtje thuis. Hij is prachtig, levensecht neergezet, met alle flaws die hem alleen nog maar aantrekkelijker maken.
Hij was als een magneet, die sommige mensen van zich afstootte, maar mij niet. Nee, net als de zwaartekracht trok hij me naar zich toe, een onweerstaanbare zuiging waar je niet tegenop kon en die mijn wereld verankerde.
Yarros staat er natuurlijk ook bekend om dat ze de sfeer enorm goed weer neer te zetten. Zo heeft ze in de Renegades serie de sfeer van een cruiseschip perfect weten te vangen, maar in haar nieuwste boek lijkt alsof je zelf in het kleine gehucht Alba rondloopt en jijzelf alle doordringende en veroordelende blikken in je rug voelt. Juist de kleine sfeer van het stadje is een mooie aanvulling op de manier waarop de relatie tussen Willow en Camden zich ontwikkelt, maar ook een aanvulling (of juist tegengas) op alle problemen die Camden bij thuiskomst ervaart. Zoals ik al schreef, alles klopt en dat maakte het lezen echt een complete, perfecte ervaring.
Rebecca Yarros is de queen van meeslepende, emotionele rollercoasters en dat heeft ze met De kleur van Colorado wederom laten zien. She did it again en ik heb zo enorm genoten van het verhaal van Willow en Camden. Ik wil alleen nog maar meer en meer en meer van deze auteur. Is al bekend wanneer haar nieuwe boek verschijnt? 😉
Heb jij al eens een boek van Rebecca Yarros gelezen?
Liefs,
Marleen
Titel: De kleur van Colorado ♥ Auteur: Rebecca Yarros ♥ Uitgeverij: Zomer & Keuning
Aantal pagina’s: 444 ♥ ISBN: 9789020537963 ♥ Waardering: *****
Ik heb dit boek ontvangen als recensie-exemplaar, dankjewel Z&K!
