Deze zomer waren er drie boeken waar ik echt mega naar uitkeek. Dit waren Leven met een leugen van Wendy Brokers, Ik niet op jou van Sally Thorne en dit boek, Veel liefs. De flaptekst van Veel liefs beloofde zoveel goeds dat ik het boek gelijk opensloeg toen ‘ie binnenkwam. Ik moest me bedwingen om ‘m niet gelijk uit te lezen, maar het einde van het weekend haalde ‘ie niet. Mijn recensie lees je vandaag!
Tiffy is 27, onverwacht vrijgezel, niet heel rijk en heeft snel een flat nodig. Leon is 27, draait nachtdiensten als verpleger en heeft geld nodig voor een advocaat voor zijn broer, die onschuldig vastzit. De oplossing: ze delen Leons flat. (Of eigenlijk – Leons bed.) Leon slaapt er overdag, als Tiffy op haar werk is, en de rest van de tijd woont Tiffy er. Ze houden zich aan de huisregels, komen elkaar nooit tegen, en deze situatie bevalt hen prima.
Terwijl Tiffy’s ex enge, stalkerachtige trekjes lijkt te vertonen en het hoger beroep van Leons broer niet wil vlotten, begint wat een zakelijke (en vooral tijdelijke!) overeenkomst had moeten zijn langzaam als thuis te voelen. Maar hoeveel kun je écht over iemand weten als je elkaar nog nooit ontmoet hebt…?
De flaptekst was de reden dat dit boek gelijk mijn aandacht trok (oké, de cover is ook een plaatje). Het idee klonk zo origineel en ik was heel benieuwd hoe de auteur dit uit had gewerkt. En weet je, ik ben zo niet teleurgesteld! Het kan namelijk een hele andere kant op gaan, maar ondanks dat Tiffy en Leon elkaar helemaal niet hebben ontmoet, bouwen ze door middel van post-its een hele mooie band op. Ja, het is een beetje gek dat je een huis en zelfs bed deelt met iemand die je nog nooit hebt gezien, maar Beth O’Leary krijgt het voor elkaar om dat op de een of andere manier helemaal niet gek te laten zijn.
Er was een ding waar ik heel erg aan moest wennen en dat waren de hoofdstukken vanuit Leons perspectief. Het boek wordt vanuit het perspectief van Leon en Tiffy geschreven en de hoofdstukken vanuit Tiffy zijn heel normaal. Echter die van Leon is iets waar je even aan moet wennen. Leon is een man van weinig woorden en dat merk je echt direct als je vanuit hem leest. Ook als hij niet aan het woord is, zijn de zinnen maar half en worden er de helft van de tijd geen persoonlijke voornaamwoorden gebruikt. Een beetje apart, zeker in het begin, maar het werkt. Je hebt gelijk het idee wie je voor je hebt en door de perspectiefwisseling krijg je nog meer binding met beide personages.
Het boek is eigenlijk enorm schattig en lief. Tiffy en Leon hebben allebei een bijzonder karakter en speciale trekjes. Die zijn heel erg goed uitgewerkt en soms misschien een beetje uitvergroot, maar niet overdreven. Door de levensechte karaktereigenschappen komen de personages echt tot leven. Ook vond ik er veel meer diepgang in zitten dan ik van te voren had verwacht. Vooral de weg die Tiffy aflegt vond ik enorm sterk. Luf it!
Zoals je kon lezen waren mijn verwachtingen hoog, maar die heeft Beth O’Leary helemaal waargemaakt. Misschien had ik nog net iets meer het wauw-gevoel willen hebben, maar ik heb het boek dichtgeslagen met een tevreden zucht zonder een greintje teleurstelling, dus dat is fijn! Wat mij betreft een echte aanrader!
Zou jij dit boek willen lezen?
Veel liefs,
Marleen
Titel: Veel liefs ♥ Auteur: Beth O’Leary ♥ Uitgeverij: de Fontein
Aantal pagina’s: 368 ♥ ISBN: 9789026145926 ♥ Waardering: ****
Ik heb dit als recensie-exemplaar mogen ontvangen, dankjewel de Fontein!
3 reacties
Dank voor de, wederom inspirerende, mail. Léúk!
Hartelijke groet,
Hans Oud.