Eerder dit jaar las ik Dochter van de Scharlaken Rozen, mijn eerste kennismaking met de boeken van Chloe Gong, en het smaakte direct naar mee. Vorige maand verscheen het vervolg in deze duologie en ik begon gelijk enthousiast. Ben ik net zo enthousiast als over het eerste deel? Vandaag lees je mijn recensie!
Om de jongen van wie ze houdt te redden, vermoordde Juliette in koelen bloede Roma’s beste vriend Marshall. Niet alleen riep ze daarmee Roma’s haat over zich af, maar ook haar plaats als erfgenaam van de Scharlaken Rozen is onzeker geworden.
Roma weet dat Marshalls dood zijn schuld is – hij liet tenslotte de meedogenloze Juliette weer toe in zijn leven. Hij is vastbesloten om de zaken recht te zetten, zelfs als dat betekent dat hij de vrouw moet vermoorden die hij zowel haat als liefheeft.
Shanghai bereikt langzaam een kookpunt en het gefluister over een burgeroorlog wordt elke dag luider. Dan duikt er een nieuw monsterlijk gevaar op in de stad. Juliette en Roma zullen moeten samenwerken in de strijd tegen monsters en politieke onrust, maar ze zijn niet voorbereid op de grootste uitdaging van allemaal: hun harten tegen elkaar beschermen.
En helaas ben ik niet zo enthousiast over dit deel. Allereerst kwam ik er niet zo lekker in, waardoor ik eigenlijk het hele boek net niet helemaal begreep waar het verhaal nu om draaide. Er gebeurt wederom veel, maar de helft van de tijd moest ik echt goed zoeken om wie het nu precies draaide en wie nu welke vijand was. Waar ik in het eerste deel heel erg goed ging op de sfeer van Shanghai en de geschiedenis, haalde het me in dit deel juist uit het verhaal, juist omdat ik niet de hele tijd wist wie je nu precies voor je neus had. Daarnaast wordt het verhaal vanuit heel veel verschillende perspectieven verteld (dat was ook in het eerste deel al zo), waardoor het nog wat chaotischer werd.
Het verhaal draait natuurlijk om twee bendes die elkaar continu aanvallen en vermoorden. Er wordt dus ook veel afgemoord en hoewel het wel in het verhaal past, voelde het ook alsof er zoveel wordt geschoten, enkel als opvulling van het verhaal. Aan de ene kant zegt het veel over de sfeer in die periode, dat niemand meer op of om kijkt van een hele stapel lijken, aan de andere kant voelde het ook een beetje overdreven aan.
Ook dit tweede deel heeft veel elementen van Romeo en Juliet en dat blijft tof gedaan. Er zitten genoeg elementen in om de link te leggen, maar tegelijk blijft het verhaal origineel en staat het echt op zichzelf. Wel vond ik de schrijfstijl – zeker in het begin van dit deel – wat te beschrijvend. Misschien was dat in het eerste deel ook al zo, maar daar viel het me een stuk minder op. Hier wordt er teveel verklaard en beschreven, maar gelukkig wordt het in de tweede deel van het boek wel wat beter en komt dan de vaart er ook wat meer in.
Ik had heel graag gezien dat Zoon van de Witte Magnolia’s net zo tof (of zelfs beter) zou zijn dan Dochter van de scharlaken rozen, maar dat is helaas niet het geval. Het is nog steeds een origineel verhaal in een toffe setting, maar ik kwam er niet lekker in, waardoor ik het een kleine tegenvaller vond. Voor mij had dit tweede deel dus niet per se gehoeven.
Heb jij al een boek van Chloe Gong gelezen?
Liefs,
Marleen
Titel: Zoon van de Witte Magnolia’s ♥ Auteur: Chloe Gong ♥ Uitgeverij: Boekerij
Aantal pagina’s: 501 ♥ ISBN: 9789022598177 ♥ Waardering: ***
Ik heb dit boek gekregen als recensie-exemplaar, dankjewel Boekerij!
