Daar ben ik weer met een nieuwe leeservaring. Eerder deze maand las ik – wederom samen met Janneke – Agnes Grey. Ik geef toe, ik had nog nooit van deze klassieker gehoord, totdat Uitgever Rainbow deze klassieker in een mooi jasje stopte. Ik kreeg een exemplaar van Janneke voor mijn verjaardag en vandaag vertel ik je alles over mijn leeservaring. Lees je gezellig mee?
Zoals ik hierboven al schreef, ik had nog niet eerder van Agnes Grey gehoord, totdat Uitgeverij Rainbow aankondigde dit boek in een mooie hardcover uit te geven. Het was ook het eerste boek dat ik van deze Brontë zus heb gelezen. Ik ging er dus in zonder verwachtingen en heb me eigenlijk een beetje laten verrassen.
Wat gelijk opviel toen ik begon met lezen is de compleet verschillende schrijfstijl. De laatste paar klassiekers die we hebben gelezen waren geschreven door Jane Austen en de verschillen in stijl tussen Austen en Anne Brontë zijn groot. Hoewel Agnes Grey wat mij betreft makkelijker wegleest, is het ook wat klinisch en afstandelijk geschreven. Hierdoor vond ik het wat lastiger om echt mee te leven met de hoofdpersoon.
En wauw, wat een verschrikkelijke kinderen joh! Wat een drama. Als ik dit boek had gelezen op het moment dat het uit zou komen, zou ik me wel drie keer bedenken voordat ik ergens als gouvernante zou gaan werken. De auteur heeft de kinderen wellicht een beetje overdreven op papier gezet, maar tegelijkertijd zorgt het ervoor dat het ook wel vermakelijk is om te lezen.
Het verhaal draait dus om Agnes Grey die na een beschermde jeugd als gouvernante aan het werk gaat. De kinderen bij haar eerste betrekking zijn kleine duivels, zonder twijfel. En hoewel de kinderen bij haar tweede betrekking wat minder erg zijn, heeft de auteur ze alsnog wel neergezet als verschrikkelijke mensen. Dat voelde voor mij een beetje als beetje over de top en het zorgde ervoor dat ik Agnes zelf iets minder leuk begon te vinden.
Ik kan er mijn vinger niet goed op leggen in welke hoek ik dit boek zou plaatsen. Wat mij is dit een compleet ander verhaal dan de boeken van Austen en ook is dit boek anders dan bijvoorbeeld Jane Eyre of Woeste hoogten. Eigenlijk is Agnes Grey echt een eigen verhaal en dat is ook wel leuk om te lezen eigenlijk.
Hoewel dit geen nieuwe favoriet is geworden heb ik wel genoten tijdens het lezen. Vooralsnog is Agnes Grey de laatste (zevende) titel in de mooie hardcover reeks van Rainbow, dus Janneke en ik gaan op zoek naar andere klassiekers om te lezen. Uiteraard volgen daar ook de leeservaringen van!
Had jij al eens van Agnes Grey gehoord?
Liefs,
Marleen
