Bijna twee jaar geleden las ik Zeik niet zo, een non fictie boek over millenials, geschreven door millenials. Dat boek vond ik nog leuker dan verwacht, dus ik was dan ook heel erg benieuwd naar het nieuwe boek van (twee van deze) auteurs! Van Uitgeverij Nieuw Amsterdam ontving ik Lekker laten lullen en vandaag lees je of ik het net zo’n fijnerd vind als Zeik niet zo!
Als je dertig bent, word je geacht je het leven wel zo’n beetje uitgevogeld hebben. Een vast contract, koophuis, stabiele relatie, helder hoofd. Niet meer zomaar op vrijdagavond om drie uur ‘s nachts met je gezicht over de straatstenen schuren. Je weet het verschil tussen pinot grigio en pinot gris, en hebt Ali B. (met tegenzin) uit je muziekcollectie geschrapt. Je toekomstige kinderen staan keurig ingeschreven bij de opvang, pensioen is op orde, vijfdeurs auto en hond in de pocket. Je bent, kortom, volwassen.
Nou, lekker laten lullen, zeggen Suzette Hermsen (1987) en Lianne Marije Sanders (1988). Ze doen heus pogingen zich verantwoordelijk te gedragen (afval scheiden) of zichzelf te vinden (Lianne las alle zelfhulpboeken van bol.com in een poging haar burn-out te boven te komen), maar bovenal doen ze maar wat. Zonder vijfjarenplan. Maar met een fles pinot grigio. Want gris, dat kende Suzette tot deze aanbiedingstekst niet eens.
Waar in Zeik niet zo de columns (want dat zijn het eigenlijk) afgewisseld werden door drie mensen, is dat in Lekker laten lullen nog maar met twee dames. En je merkt die afwisseling gelijk. In alles wat Suzette en Marije schrijven merk je gelijk wie je voor je hebt. Er hangt een hele fijne balans tussen de speelse, grappige stukjes van Suzette (die tegelijkertijd ook wel de kern raken) en de wat heftigere, serieuze stukken van Marije (die tevens ook regelmatig een goede dosis humor bevatten). Die constante afwisseling maakte het heel erg fijn om te lezen en zorgde ervoor dat het geen enkel moment langdradig, saai of teveel van het goede werd.
Mijn vriend moet verplicht aan dit spelletje meedoen. Dat gaat zo’n beetje als volgt. Ik noem een naam, vriend zucht van nee. Vriend noemt een naam, ik slaak een gil van afschuw. En zo gaat dat dan uren door. Wij hebben een heel leuk leven.
De stukken van Suzette vond ik het fijnst om te lezen, vooral omdat ze zo heerlijk herkenbaar zijn. Zo schrijft ze over autorijden, het krijgen van kinderen (en het hebben van mensen in je omgeving die kinderen hebben) en gesprekken bij een hypotheekadviseur. Sommige columns waren zo herkenbaar dat het leek alsof het over mij (en ons) ging. Tegelijkertijd vond ik de bijdrages van Marije over haar burn-out heel erg krachtig. Ze waren weliswaar niet herkenbaar, maar door de luchtige toon waarmee ze haar verhaal op papier heeft gezet weet ze je toch te boeien én leer je tegelijk iets over hoe het nu echt is. Want een blad nemen geen van beiden voor de mond.
Net als de voorganger leest dit boek als een trein (ook zeker heel erg fijn leesvoer voor in de trein) en kun je eigenlijk niet stoppen met lezen. De verhalen van deze fases in hun leven worden vol humor en zelfspot geschreven. Wederom miste ik de ‘reageer-button’ onder elk ‘artikel’ en ook dit boek staat vol eerlijke bekentenissen. Want het leven is niet altijd een feestje en je krijgt in deze periode van je leven gewoon met veel te maken. Of je nu een burn-out hebt of pogingen doet om het leven iets volwassener in te gaan, herkenbaar gaat dit boek zijn.
Wederom heb ik genoten van de schrijfsels van Lianne en Suzette en ik wacht eigenlijk direct op een nieuw boek. Met eerlijke en open anekdotes en een frisse kijk op het leven is dit gewoon een boek dat je gelezen moet hebben. Must read!
Lees jij wel eens non fictie?
Liefs,
Marleen
Titel: Lekker laten lullen ♥ Auteur: Suzette Hermsen & Marije Lianne Sanders ♥ Uitgeverij: Nieuw Amsterdam
Aantal pagina’s: 224 ♥ ISBN: 9789046825068 ♥ Waardering: ****
Ik heb dit boek mogen ontvangen als recensie-exemplaar, dankjewel Nieuw Amsterdam!
