Als twee hele leuke bloggers een boek aanraden, dan moet het boek waarschijnlijk heel erg goed zijn. Lisa en Anouk zijn beiden heel erg fan van dit boek en gaven aan dat ze het niet droog konden houden bij Het geheugenboek. Ik ben dol op boeken waarbij ik af en toe eventjes lekker kan gaan huilen, dus het was al snel besloten dat dit een boek voor mij moest zijn. Vandaag lees je of ik net zo enthousiast ben en of de tranen bij mij ook over mijn wangen stroomden.
De 17-jarige Sammie weet precies wat ze wil: met de hoogste cijfers haar eindexamen halen en het kleine plaatsje waar ze woont voorgoed de rug toekeren. Dan hoort ze dat ze een zeldzame ziekte heeft die haar herinneringen van haar zal stelen. En zo wordt het geheugenboek geboren. Sammie schrijft aan haar toekomstige zelf: over waar ze haar studieboeken opbergt, op wie ze verliefd is en wie haar hart heeft gebroken, en over haar oude jeugdvriend die er alles aan doet haar aan het lachen te maken, en haar tot het einde toe te steunen…
Het geheugenboek is geschreven als een soort dagboek en notitieboekje in een. Sammie schrijft alles op zodat haar toekomstige ik zich alles kan herinneren. In het begin moest ik heel erg aan de schrijfstijl wennen, maar dezelfde schrijfstijl zorgt er wel voor dat je steeds verder het boek wordt ingetrokken totdat je het niet meer los kunt laten. Door de fijne zinnen en het bijzondere taalgebruik dat Sammie heeft wil je het boek niet meer wegleggen totdat je het met een snik hebt dichtgeslagen.
Ik moet eerlijk bekennen dat mijn verwachtingen door Lisa en Anouk wat aan de hoge kant waren. Vooral Anouk gaf aan dit boek de volle 5 sterren te hebben gegeven, terwijl ze normaal niet snel een boek 5 sterren geeft. Ik was vooral nieuwsgierig en heel erg benieuwd of het boek mij ook zo zou kunnen grijpen. Helaas waren mijn verwachtingen net iets te hoog. Begrijp me niet verkeerd, het is alsnog een van de beste YA die ik in tijden heb gelezen en ook mijn ogen waren niet droog aan het einde, maar ik had net iets meer verwacht. Ergens had ik gehoopt dat dit boek mij in een emotioneel wrak zou veranderen en dat ik als een zielig hoopje mens zou achterblijven. Dat was net niet helemaal het geval.
Een van de enorme pluspunten aan dit boek is toch wel Sammie. Ze is lekker akward, ontzettend slim en vooral enorm lief. Er is niemand op de wereld die je deze verschrikkelijke ziekte toewenst, maar haar al helemaal niet. Maar toch blijft ze positief en naar de toekomst kijken. Ze wil nog steeds graag studeren en blijft zich inzetten om toch een mooie toekomst te hebben. Bewonderenswaardig, maar vooral hartverscheurend en ontroerend. Lara Avery heeft een fantastisch personage neergezet waar veel auteurs wat van kunnen leren. Als elk mens op de wereld maar een fractie van Sammies positiviteit en aardigheid zou hebben, zouden we een stuk leukere wereld hebben.
Hoe Sammie met haar situatie omgaat is hartverscheurend, maar eigenlijk zorgt het hele verhaal voor een enorm gebroken hart. Je leest ongeveer het hele verhaal vanuit het perspectief van Sammie en je leest alleen wat zij zich nog maar herinnert. Vooral de gedachte erachter dat Sammie, naar mate je verder in het boek komt, steeds minder meekrijgt zorgt voor kleine scheurtjes in mijn borstkas. Lara Avery heeft heel weinig woorden nodig om mij te overtuigen dat ze weet hoe ze een prachtig verhaal moet schrijven.
Het geheugenboek is een boek dat je zeker niet onberoerd achterlaat en dat je absoluut gelezen moet hebben. Achteraf blijf je met gebruikte tissues, een gebroken hart en een nieuwe fictieve vriendin achter. ♥
Moet jij snel huilen bij een ontroerend boek?
Liefs,
Marleen
Titel: Het geheugenboek ♥ Auteur: Lara Avery ♥ Uitgeverij: Luitingh Sijthoff
Aantal pagina’s: 384 ♥ ISBN: 9789024574056 ♥ Waardering: *****
