Een tijdje geleden belandde De bessenplukkers op mijn radar. Ik maak af en toe graag een uitstapje naar romans die zich (deels) in het verleden afspelen en De bessenplukkers klonk als een indrukwekkend verhaal over een relatief onbekend stukje geschiedenis. Ik kon dan ook niet wachten om er in te beginnen. Vandaag lees je mijn recensie.
Maine, 1960. Op een hete nazomerdag ziet de zesjarige Joe zijn zusje Ruthie aan de rand van de bessenvelden op haar favoriete steen zitten terwijl hun familie er aan het werk is als fruitplukkers. Maar die middag verdwijnt Ruthie spoorloos. Joe was de laatste die haar zag; schuldgevoel en verdriet achtervolgen hem de rest van zijn leven. In een welgestelde buitenwijk er niet ver vandaan groeit Norma op als enig kind van strenge ouders. Ze is nieuwsgierig en barst van de vragen die haar ouders bruusk wegwuiven. Waarom is haar huid donkerder dan die van hen en waar komen haar levendige dromen vandaan, over kampvuren en warme armen om haar heen? Ze voelt dat er iets niet klopt. Het zal nog jaren duren voor ze achter de waarheid komt…
Het verhaal wordt verteld vanuit twee perspectieven, wat een mooi kijkje in zowel de leven van Joe en Norma geeft. Het is ook een indrukwekkend en ontroerend verhaal over een onbekend stukje geschiedenis, waardoor dit alleen daarom al een verhaal anders dan anders maakt. De auteur heeft een mooie, beeldende schrijfstijl, maar die vond ik tegelijkertijd ook een tikkeltje chaotisch. Het verhaal wordt vanuit het heden verteld, waarbij er eigenlijk steeds in het verleden wordt geleefd (snap jij ‘m nog?). Dit zorgt aan de ene kant voor een hele bijzondere en originele vertelvorm met een soort alwetende verteller (want de hoofdpersonen weten uiteraard al wat er gebeurt), maar tegelijk voelde het ook een beetje afstandelijk en chaotisch. Soms was het lastig om direct te begrijpen in welke periode je precies zat, waardoor het soms een beetje onduidelijk werd.
Wel bouwt de auteur op een prachtige manier op naar de climax. Langzaam maar zeker wordt er duidelijk wat er al die jaren geleden is gebeurd en wordt de waarheid beetje bij beetje ontrafeld. Zowel Joe als Norma zijn personages die je in het begin een beetje moet leren kennen, waardoor ik in het begin niet echt een band met ze voelde. Maar in de loop van het verhaal begin je ze steeds beter te begrijpen en kun je niet anders dan enorm met ze mee te leven. Alle problemen en moeilijkheden die deze personages meemaken en hebben meegemaakt zijn zo duidelijk en uitgebreid op papier gezet, dat het onmogelijk is om niet in het verhaal te verdwijnen. Die band die je hoopt te krijgen met hoofdpersonen ontbrak voor mij alsnog tegen het einde, maar het verhaal heeft me zeker niet onberoerd gelaten.
De bessenplukkers is zeker een indrukwekkend en vooral origineel verhaal, maar wist mij niet helemaal in zijn greep te krijgen. Het is wel een prachtig verhaal voor de fans van bijzondere familieverhalen die zich zowel in het heden als verleden afspelen.
Heb jij dit boek al op je TBR gezet?
Liefs,
Marleen
Titel: De bessenplukkers ♥ Auteur: Amanda Peters ♥ Uitgeverij: Ambo | Anthos
Aantal pagina’s: 336 ♥ ISBN: 9789026368202 ♥ Waardering: ***,5
Ik heb dit boek gekregen als recensie-exemplaar, dankjewel Ambo | Anthos!
