Een tijdje geleden kreeg ik een persbericht van Uitgeverij de Eenhoorn. Ik kende deze uitgeverij niet, maar mijn aandacht werd direct getrokken door het boek in dat persbericht: Tess Waterkers. Normaal gesproken lees (en recenseer) ik geen kinderboeken, maar de cover en illustraties waren zo mooi dat ik heel graag een uitzondering wilde maken. Inmiddels heb ik het boek gelezen en vandaag lees je wat ik ervan vind!
Op een ochtend komt papa niet terug van zijn nachtelijke honingzoektocht. Tess hoopt dat alles nog goedkomt, maar mama vreest het ergste. Ze beslist om met haar kinderen te verhuizen naar de Kelder van Gebroken Armen. Het kleine appartement in de oude, vochtige eik heeft een achterdochtige uil als huisbaas, een nieuwsgierige conciërge, en als buren een luidruchtige familie eekhoorns en twee zangvogels die bijzonder graag roddelen. Kan deze dode boom vol vervelende bewoners, en zonder papa, ooit hun nieuwe thuis worden?
Dit boek wist dus mijn aandacht te trekken door de prachtige cover en illustraties. En die zijn in het echt net zo mooi, of misschien wel mooier. Je kunt uren door het boek bladeren om alle mooie illustraties van de dieren in het bos te bekijken. De kleuren zijn prachtig en net anders dan andere kinderboeken. En met zo’n mooie cover is het ook echt een plaatje voor in je boekenkast.
Echter had ik een beetje moeite met de inhoud. Allereerst vind ik het niet echt een kinderboek. Ja, de personages zijn dieren en de hoofdpersoon is een jong, klein meisje. Maar daar stopt het eigenlijk wel mee? Er worden behoorlijk wat moeilijke woorden gebruikt die niet thuishoren in een kinderboek. Op de achterkant staat dat dit boek voor lezers vanaf 9 jaar is, maar ik kan me niet voorstellen dat een 9-jarige bepaalde woorden kent die in dit boek staan. En ook de toon, of de schrijfstijl, lijkt me niet helemaal bij een kinderboek te passen. Maar! Zoals ik hierboven al schreef, ik lees weinig kinderboeken, dus ik kan het ook mis hebben!
Naast dat ik dit boek niet echt een kinderboek vind, vind ik het ook lastig om nu een doel van dit boek vast te stellen. Tuurlijk, niet elk boek hoeft een doel te hebben, maar ik snap niet goed waarom de auteurs voor (deze) dieren hebben gekozen. Het lijkt een beetje alsof ze karakters/personages hebben gekozen/bedacht en daar random wat dieren aan hebben gekoppeld. Ja, de dieren zijn hartstikke schattig en ze maken grappige en gekke dingen mee, maar waarom het nu specifiek een konijn, vos en eekhoorn moet zijn? Dat heb ik niet begrepen. Zo kloppen de dieren ook niet. Op het ene moment eten ze dingen die een konijn normaal eet, op het andere moment eten ze chocola? Misschien denk ik er teveel over na, maar het klopte gewoon voor mij niet. Heel jammer, want dit zou anders zomaar zo’n fijn boek kunnen zijn, die je heel vaak zou willen oppakken.
Misschien ben ik toch niet zo geschikt voor het lezen/recenseren van kinderboeken of misschien lag het toch gewoon aan dit boek. Het was een leuk uitstapje, maar helaas was dit (prachtig geïllustreerde) boek niet mijn cup of tea. Zo jammer, want de illustraties blijven mooi!
Liefs,
Marleen
Titel: Tess Waterkers ♥ Auteur: David Litchield & Gregory Maguire ♥ Uitgeverij: de Eenhoorn
Aantal pagina’s: 216 ♥ ISBN: 9789462917392 ♥ Waardering: ***
Ik heb dit boek gekregen als recensie-exemplaar, dankjewel de Eenhoorn!
