Een hele tijd geleden kwam ik via Bookbub (een Engelse site waarbij ik dagelijks een nieuwsbrief krijg van goedkope of zelfs gratis Engelse ebooks) het boek The Light We Lost tegen. Het boek sprak me direct aan en ik stond al op het punt om het ebook voor een leuk prijsje aan te schaffen. Toen kwam ik erachter dat het boek al in 2017 is vertaald, dus in plaats daarvan reserveerde ik het boek via de bibliotheek. Het boek heeft 4 maanden ongelezen thuis gelegen (perks of de lockdown), maar ik heb ‘m eindelijk gelezen! Lees je mee?
Lucy en Gabe ontmoeten elkaar op een dag die alles voorgoed zal veranderen. Samen besluiten ze dat hun leven wat moet betekenen, van belang moet zijn. Wanneer ze elkaar een jaar later weer tegenkomen, lijkt hun liefde voorbestemd.
Maar als Gabe besluit om als fotojournalist naar het Midden-Oosten te gaan en Lucy in New York blijft voor haar eigen carrière, gaan ze uit elkaar. De hoofdpersonen worstelen met het idee van lot en vrije wil, en hoewel ze nieuwe levens opbouwen met nieuwe liefdes, blijven ze aan elkaar denken en blijven ze elkaar soms, als de omstandigheden het toestaan, opzoeken.
Waren hun levens bedoeld om met elkaar verbonden te zijn? Hebben ze er goed aan gedaan om uit elkaar te gaan? Of hadden ze er alles aan moeten doen om samen te blijven?
Wat gelijk opvalt is de bijzondere schrijfstijl van Jill Santopolo. Het verhaal wordt verteld als een soort brief van Lucy aan Gabe, alsof ze naast hem zit en verteld hoe haar leven is verlopen. Ze haalt herinneringen op en verteld hoe haar leven doorging nadat ze uit elkaar gaan. De auteur heeft een soort omgekeerde dramatisch ironie gebruikt. In veel boeken weet je als lezer meer dan de hoofdpersoon, maar in Het licht dat we verloren is het juist precies andersom. Lucy blikt terug op haar leven met en zonder Gabe en weet natuurlijk al hoe het verloopt. Als lezer ontdek je steeds beetje bij beetje meer over haar leven en dat zorgt voor een soort onderliggende, onderhuidse spanning. Heel erg tof!
Die spanning wordt nog benadrukt door de aanloop naar het einde. Het is langere tijd onduidelijk waar het heen gaat en op de een of manier krijgt de auteur het voor elkaar dat je – zeker vanaf de tweede helft – het ergste verwacht. Toch wordt het einde geen enkele keer voorspelbaar. Het boek is hartverscheurend, juist omdat de liefde van Lucy en Gabe echt van de pagina’s spatten, maar tegelijk ook net buiten bereik is.
Lucy bouwt haar leven op zonder Gabe en er komen andere mensen in haar leven. Toch kan ze Gabe op geen enkel moment echt loslaten. Ze geeft nieuwe liefdes niet altijd een eerlijke kans en omdat ze zo verliefd is op Gabe is ze ook niet altijd enorm positief over anderen. Aan de ene kant is het best gemakkelijk om een hekel te krijgen aan de personage, aan Lucy, Gabe en anderen, maar door de schrijfstijl heb je dat niet.
Ik vond het een hele fijne roman die absoluut wel wat meer aandacht verdient. Met een bijzondere schrijfstijl, onderhuidse spanning en een hartverscheurend draadje dat je niet zal loslaten is dit absoluut een aanrader!
Had jij al eens van dit boek gehoord?
Liefs,
Marleen
Titel: Het licht dat we verloren ♥ Auteur: Jill Santopolo ♥ Uitgeverij: Prometheus
Aantal pagina’s: 283 ♥ ISBN: 9789044633177 ♥ Waardering: ****
