Zoals je misschien wel weet lees ik samen met Janneke klassiekers. Inmiddels zijn we in onze vierde klassieker bezig. Op de blog zijn al eerder leeservaringen van Jane Eyre en Woeste hoogten online verschenen en daarom kon mijn ervaring met Onder moeders vleugels, of beter bekend Little Women van Louisa May Alcott niet ontbreken. Vandaag lees je wat ik van het boek én de film vond!
Little Women is een van de bekendste klassiekers uit de 19e eeuw uit de Verenigde Staten, maar het verhaal was mij grotendeels onbekend. Gelukkig maar dat Janneke en ik de challenge zijn aangegeven om samen klassiekers te lezen. Van Little Women is in 2019 een verfilming verschenen met onder andere Emma Watson. Ik heb even getwijfeld of ik eerst het boek zou lezen of eerst de film zou kijken. Er werd aangeraden om eerst de film te kijken, om dat dan het boek beter te volgen zou zijn. Dus zo geschiedde!
Ik vond de film een feestje om naar te kijken. Een tikkie langdradig, maar wel een heerlijk hoopvol drama met leuke personages en goede acteurs. Het was een fijne kennismaking met de zusjes March en het zorgde er ook voor dat ik heel snel in het boek zat. Wat me wel vanaf het begin om viel is dat de schrijfstijl erg simpel en bijna kinderlijk is. Niet zo gek natuurlijk, want dit boek is officieel geschreven voor jonge meisjes.
Het grootste gedeelte van het boek komt bijna in kopie overeen met de film. Sommige scènes staan bijna letterlijk in het boek beschreven en zorgde voor veel herkenbare momenten. Het zorgde er ook voor dat ik bepaalde momenten een beetje heb geskipt, omdat ik het allemaal al had gezien in de film. Achteraf had ik daarom denk ik eerst het boek willen lezen en daarna pas de film willen zien.
Tijdens het lezen – vooral richting het einde – kwam ik erachter dat er meerdere boeken van de zusjes March zijn. Waar Onder moeders vleugels slechts een gedeelte van het verhaal van Jo, Meg en de rest verteld, is de film een stuk vollediger. Er gebeuren ook bepaalde dingen in de film, die je niet in dit boek terugleest. Misschien zal ik die boeken ooit nog eens lezen, maar voor nu ben ik wel eventjes klaar met de March familie. Ik heb op zich genoten en ik vond de film erg leuk, maar het is zeker niet mijn favoriete klassieker.
Dit was onze derde klassieker, dus het verschil tussen deze klassieker uit de VS en de klassiekers van de Brontë zusjes die tientallen jaren daarvoor in Engeland verschenen is goed te zien. Er zijn grote verschillen in de schrijfstijl, maar vooral ook hoe men leefde in die periodes. De periodes en het publiek zijn natuurlijk niet heel goed te vergelijken, maar het viel me vooral op dat het boek van Louisa May Alcott een stuk beter leesbaar was.
Ik kan je zowel het boek als de film aanraden, maar ik raad je wel aan om eerst het boek te lezen als je beide wilt ontdekken. Ik heb genoten en ben zeker blij dat we deze klassieker hebben gelezen, maar het is niet mijn favoriet. Misschien dat ik ooit Little Women nog wel eens in het Engels wil herlezen.
Heb jij deze boeken al gelezen? En heb je de film (uit 2019) al gezien?
Liefs,
Marleen
