Twee jaar geleden had ik met kerst de prachtige uitgave van Woeste hoogten van Emily Brontë op mijn verlanglijstje gezet. Deze vertaling is in een prachtige hardcover verschenen bij Rainbow en deze wilde ik graag lezen en in mijn kast hebben. Het duurde even (lees: bijna twee jaar) voordat ik het boek oppakte, maar inmiddels heb ik het boek gelezen. Ik vind het een beetje gek om een recensie van een klassieker te schrijven, dus daarom lees je vandaag een verslag van mijn leeservaring!
Voor mij was de drempel best hoog om te beginnen in Woeste hoogten. Door veel verschillende reacties was ik een beetje huiverig om er in te beginnen, maar tegelijk was ik ook heel erg nieuwsgierg om te starten. Janneke en ik kwamen erachter dat het boek bij ons allebei ongelezen in de kast stond, dus we besloten samen een poging te wagen. Om de drempel zo laag mogelijk te houden, besloten we elke dag één hoofdstuk te lezen.
Het duurde echt heel erg lang voordat we er allebei inkwamen. Ik las de vertaling en moest bij sommige zinnen al drie keer lezen wat er nu eigenlijk gezegd werd. Het begin vond ik ook heel erg verwarrend omdat er een verhaal in een verhaal wordt verteld (een raamvertelling). Het verhaal begint als Lockwood een huis huurt van Heathcliff (nadat het verhaal van Heathcliff en Catherine zich al helemaal heeft afgespeeld) en het verhaal te horen krijgt van de huishoudster Nellie Dean. Onduidelijkheid tot de max, haha.
Na ongeveer 10 hoofdstukken twijfelden Janneke en ik of we nog wel door zouden gaan. Het verhaal is zo apart en gruwelijk dat we er niet echt iets in zagen. Aan de andere kant was ik ook wel benieuwd naar het vervolg, want zoveel mensen zijn enthousiast en het lijkt me dat het niet voor niets een van de belangrijkste boeken van de Engelse literatuur is. We lazen door, maar we hebben wel een pauze genomen van bijna een maand. Na mijn vakantie gingen we weer aan de slag en vanaf dat moment zaten we er wel redelijk in.
Ik had na de pauze wel een overzichtje nodig (lang leve google) van alle personages. Het irritante is namelijk dat de auteur steeds een andere naam voor een zelfde personage gebruikt (soms zelfs in dezelfde alinea). De ene keer spreekt ze iemand aan met de achternaam en de andere keer met de voornaam. Een aangezien het verhaal soms één incestfestijn lijkt te zijn was ik regelmatig de draad kwijt.
Iets anders waar we allebei veel moeite mee hadden en ook heel verbaasd over zijn is zijn de karakters van alle (ja echt alle) personages. Niemand is likeable en de een is nog gekker en gemener dan de andere. To be honest, wij hebben geen idee waarom dit nu zo’n enorme klassieker is, haha! Alle personages zijn zo boos en onaardig (niet altijd zonder reden, daar niet van). Maar juist omdat het zo’n populair boek is en iedereen zo enthousiast was, waren we ook weer benieuwd of er nog een ‘wow’-momentje zou komen (spoiler: die kwam niet).
Toegegeven, hoe verder we kwamen, hoe beter ik in het verhaal kwam. De schrijfstijl went en je begint ook wel te wennen aan hoe iedereen is. Maar het boek laat ook weer zien dat het altijd gekker kan, haha. Wat ik leuk vond is om grappige memes te zoeken op Pinterest, zoals deze:
En deze:
En deze:
Aangezien ik er na de eerste helft wat beter in zat vond ik het ook minder erg om elke dag een hoofdstuk te lezen. Tevens vonden we het allebei ook heel erg fijn dat we ‘m samen lazen. Waarschijnlijk hadden we het allebei al lang opgegeven, maar ik moest er echt ook over praten. Zo bizar vonden we het, haha.
Maar goed, het boek is uit en daar zijn we allebei hartstikke trots op haha. We zien allebei de aantrekkingskracht niet echt van het verhaal, maar bijzonder is het boek wel. De laatste twee hoofdstukken vond ik in ieder geval de leukste (en niet alleen omdat het de laatste waren, haha). Met elk hoofdstuk wordt het boek gekker en gekker, en de personages gemener en raarder. En op het laatst hebben we toch nog een personage gevonden die we leuk vonden, the impossible became possible.
Conclusie? Wat vinden mensen nou zo fantastisch aan Woeste hoogten? Ik ben blij dat ik ‘m heb gelezen, maar de eeuwenlange hype? Nop, no clue! Wij zijn inmiddels begonnen in een nieuwe klassieker, namelijk Jane Eyre! Zou je het leuk vinden om daar ook een verslag van te lezen?
Heb jij Woeste hoogten gelezen?
Liefs,
Marleen
