Met het langverwachte vervolg op Misschien ooitin aantocht (Misschien nuverschijnt op 15 september) vond ik het hoog tijd om het eerste boek te herlezen. Het was voor mij alweer vier jaar geleden dat ik kennismaakte met Ridge en Sydney en destijds gaf ik het boek vijf sterren. Inmiddels heb ik meer boeken van Colleen Hoover gelezen én is mijn smaak veranderd, dus ik was heel benieuwd hoe ik het boek nu ging ervaren. Vandaag lees je hoe mijn tweede read ging!
Er zijn van die momenten waarop het leven niet gaat zoals je had gehoopt. Daar kan Sydney over meepraten. Op de avond van haar tweeëntwintigste verjaardag belandt ze met een gebroken hart in de binnentuin van het appartementencomplex waar ze woont. Ze is er net achtergekomen dat haar vriend het met een ander doet. Dat is dus einde relatie. Punt. Sydney komt door een samenloop van omstandigheden terecht in een appartement aan de andere kant van de binnentuin. Daar woont ook Ridge, een singer-songwriter met een writer’s block. Met Sydney’s hulp lukt het hem langzamerhand om weer liedjes te schrijven. Hun creativiteit bloeit op, en daarmee ook hun gevoelens voor elkaar. Maar Ridge heeft al een vriendin. Het kan dus niets worden tussen hem en Sydney. Of misschien toch, ooit?
Laat ik beginnen dat ik het boek nog steeds enorm prachtig vind. De manier waarop Hoover Ridge op papier heeft gezet en hoe hij muziek ervaart is echt fantastisch. Het geeft het hele verhaal zo’n extra dimensie dat je alleen daarom het boek al moet lezen. Daarnaast bevat het boek een playlist met echte liedjes die je tijdens of na het lezen kunt beluisteren, dus ook dat geeft een extra laag aan een prachtig verhaal. Aan de ene kant is de handicap van Ridge een gegeven waar het boek om draait, maar het boek is ook zoveel meer dan dat.
Daarnaast vind ik het knap hoe Hoover een verachtelijk onderwerp als mogelijk vreemdgaan in een mooi jasje heeft gestopt. Ze heeft het zo beschreven dat je geen enkel moment een hekel krijgt aan welk personage dan ook en dat is knap. Want hoe makkelijk is het wel niet om een hekel te krijgen aan de vreemdganger? Maar de auteur beschrijft het juist op een manier als je niet altijd een keuze hebt. Het enige wat ik een beetje jammer vind is de manier waarop er uiteindelijk met alles wordt omgegaan. Vier jaar geleden had ik daar geen moeite mee, maar ik merkte dat ik er nu wat kritischer naar keek.
Ik heb intussen bijna alle boeken van Hoover gelezen en ik merk wel dat ik bijvoorbeeld Mijn belofte aan jouen Nooit meereen stuk beter vind. Desondanks is dit echt een prachtig boek dat fans van Colleen Hoover of NA-fans in het algemeen echt prachtig gaan vinden. De vlotte en verslavende schrijfstijl van Hoover is ook hierin goed te zien en zorgt ervoor dat je het boek met moeite kunt wegleggen (geloof me, dat wil je niet).
Ik ben heel blij dat ik Misschien ooit heb herlezen. Ik vind het leuk om te zien dat ik wat kritischer ben geworden (vandaar ook de vier sterren, in plaats van de vijf), maar nog steeds is het een fantastisch boek dat je zeker moet (her)lezen! Op naar Misschien nu!
Wat is jouw favoriete boek van Colleen Hoover?
Liefs,
Marleen
Titel: Misschien ooit ♥ Auteur: Colleen Hoover ♥ Uitgeverij: Zomer & Keuning
Aantal pagina’s: 377 ♥ ISBN: 9789401905770 ♥ Waardering: ****
