Heftige titel, hè? 😉 Gelukkig klopt het niet helemaal, aangezien lezen nog altijd (naast reizen) mijn allergrootste hobby is. Ik hou er van om helemaal te verdwijnen in een onbekende werelden, weg te dromen met fantastische liefdesdrama’s of een potje te huilen bij hartverscheurende gebeurtenissen. Toch merkte ik de laatste tijd dat ik zelden nog een boek op pak die ik uitsluitend voor de lol lees en daar wil ik vandaag iets over kwijt.
In augustus vier ik (hopelijk) mijn tweede blogverjaardag. Dit zorgt ervoor dat ik al bijna twee jaar met heel veel plezier hier artikeltjes over boeken online gooi. Die artikeltjes zijn natuurlijk ergens op gebaseerd, dus lees ik daarvoor boeken. Klinkt allemaal heel erg logisch. Voordat ik met Favoritez begon schreef ik ook al een aantal maanden voor de YA-club van Hebban. Hoewel de artikelen daar minder vaak verschenen, las ik daar ook regelmatig een boek voor. Bepaalde boeken lezen om er vervolgens dus iets over te schrijven.
Ik pak dus over het algemeen een boek op die ik lees voor een recensie, omdat ik het leuk vind om hier twee keer per week mijn mening online te plaatsen. Ook lees ik regelmatig een boek voor de Feelgoodclub op Hebban omdat ik dol ben op het verspreiden van FG-liefde met de andere dames. Het zijn allemaal stuk voor stuk boeken die ik ook graag zou willen lezen (anders lees ik ze namelijk niet), maar er zijn momenten dat je niet altijd zin hebt in een erotische roman of dystopische YA. Toch?
Als ik kijk naar de boeken die ik het afgelopen half jaar heb gelezen zijn het over het algemeen boeken die ik voor een bepaald artikel heb gelezen. Over het algemeen zijn het dan ook boeken waar ik heel erg van heb genoten, maar ergens zit er ook wel weer een kleine ‘verplichting’ aan verbonden. Normaal gesproken denk ik hier nooit over na, maar nadat ik zonder enige deadline De reiziger van Diana Gabaldon las en ik op vakantie in Mexico gewoon oppakte waar ik zin in had, begon het balletje wel een beetje te rollen in mijn hoofd. Ik lees eigenlijk enkel nog de boeken die ik met een bepaald doel lees. En ergens vind ik dat jammer.
Don’t get me wrong, ik prijs mezelf echt heel erg gelukkig met de fantastische boeken die ik maandelijks mag ontvangen voor mijn blog en Hebban en dit is ook absoluut geen klaagzang, maar je leest toch op een andere manier. Ook de boeken die ik zelf koop (zo lagen gisteren Het probleem met voor altijd van Jennifer L. Armentrout en Bloed en beenderen van Tomi Adeyemi in de brievenbus) lees ik toch altijd met een recensie in mijn achterhoofd. Als blogger of recensent pak je een boek anders op, dan wanneer je dit compleet en enkel voor de lol zou doen. Nog steeds is het een fijne manier van lezen (want: lezen), maar het is anders. Vind ik.
Dus. Wat vind jij? Ik ben benieuwd!
Liefs,
Marleen
5 reacties
Ik werk (nog) niet met recensie exemplaren, dus voor mij is het denk ik helemaal anders. Ik pak op waar ik zin in heb, maar gaandeweg denk ik wel na over hoe ik mijn recensie zou gaan formuleren. Ik schreef al mijn samenvattingen zelf, en soms was het echt een klus. Hoe verwoord je zoiets nou? Snap ik het verhaal wel goed? En dat soort dingen. Nu ik UBB heb geïnstalleerd gaat recensies schrijven mij toch makkelijker af. Ik pak dus wel een boek op voor de lol, maar lees hem gaandeweg dus wel met een recensie in mijn achterhoofd. En dat is helemaal niet erg. Mijn aller eerste recensie exemplaar was bloed en beenderen en daar was ik heel blij mee, want die stond heel hoog op mijn prioriteiten lijstje. Vandaar dat ik hem ook had aangevraagd. Ik zal niet snel een recensie exemplaar aanvragen als ik niet zeker weet dat ik dit boek fantastisch ga vinden.
Herkenbaar! Zowel mijn leestempo als mijn insteek zijn zó anders dan toen ik nog niet blogde. Ik vergeet het alleen als ik echt een héél goed boek lees waarin ik mij compleet kan verliezen (zoals de ACOTAR-serie).
Herkenbaar! Soms raak ik gestresst tijdens het lezen van een boek omdat ik er zo lang over doe en er nog een recensie online ‘moe’ die week. Terwijl het natuurlijk helemaal niet erg is als er een keer geen recensie verschijnt. Ook lees ik wel anders dan toen ik nog geen recensies schreef. Maar ik vind het nog steeds hartstikke leuk om te lezen en bloggen het is alleen wel een andere manier van lezen dan vroeger.
Wat jij nu beschrijft is mede de reden dat ik dus niet blog! Het zou mij echt teveel worden en aangezien er nog genoeg moois in mijn kast staat, hou ik het daar lekker bij. Een leesclub vind ik wel altijd erg leuk voor de afwisseling en ik schrijf daarnaast nog wel af en toe recensies voor chicklit, maar dat is het ook.
Ik snap je hoor! Sinds het bloggen kijk je inderdaad anders tegen boeken aan en denk ik vaak aan wat ik in mijn recensie wil plaatsen als ik een boek eenmaal lees. Ook prima natuurlijk, want dan ga je veel meer nadenken over een boek, maar het hele luchtige maniertje van lezen wordt dan wel minder.