Een van mijn favoriete auteurs is T.J. Klune. Ik benoem dat eigenlijk veel te weinig, maar zijn boeken zijn zo verdomd mooi en lief en ontroerend, dat hij (tot nu toe) nog geen enkele keer de plank heeft misgeslagen. Ik kocht eerder dit jaar Ergens in de azuurblauwe zee, het vervolg op Het weeshuis in de azuurblauwe zee en dat boek kon ik natuurlijk niet te lang laten liggen. Vandaag lees je mijn recensie!
Welkom terug op Marsyas. Dit is Arthurs verhaal. Arthur Parnassus is de directeur van een weeshuis op het kleine en afgelegen eiland Marsyas. Hij werkt hard en heeft lief met heel zijn hart, zodat geen van de kinderen ooit de pijn zal voelen die hij ooit voelde als wees op datzelfde eiland. Arthur is niet alleen, hij wordt vergezeld door de liefde van zijn leven, Linus Baker, een voormalig maatschappelijk werker van het ministerie van Toezicht Magische Jeugd. En ze worden bijgestaan door de eilandnimf Zoé Chapelwhite en haar vriendin Helen Webb. Samen zullen ze er alles aan doen om de kinderen te beschermen. Wanneer Arthur wordt opgeroepen om een publieke verklaring af te leggen over zijn duistere verleden, staat hij aan het begin van een strijd voor de toekomst die zijn familie, en alle magische kinderen, verdienen. Als een nieuw magisch kind, de jonge yeti David, zich bij hun in huis hoopt te voegen, weet Arthur dat ze op een breekpunt staan: hun familie zal sterker worden dan ooit óf uit elkaar vallen.
O mijn god, dit vervolg was nog zoveel mooier en liever en hartverwarmender dan het eerste deel? HOE KAN DAT? Want dat boek gaf ik al vijf sterren en daarover schreef ik: Dit boek is om te huilen, zo mooi. Ik heb zelfs na het dichtslaan een heel klein beetje moeten huilen. Ik vond het echt zo ongelofelijk jammer dat het boek uit was en het liefst wilde ik weer opnieuw beginnen. Dit verhaal is er eentje dat je compleet opslokt en je nooit meer los zal laten, ook als je het boek al lang en breed uit hebt. En verdorie, dat vat dit vervolg ook gewoon perfect samen.
Het boek is zo lief, zo inclusief, ik kan me niet voorstellen dat er iemand op de wereld rondloopt die dit niet mooi gaat vinden. Ja, het is misschien niet een boek dat je direct zelf op zou pakken, maar de boodschappen die achter elk woord, elke zin schuilen? FANTASTISCH! En alle kinderen? De bijpersonages? ZO BIZAR VEEL LIEFDE! Ik wilde iedereen een knuffel geven, bepaalde personages een harde dreun verkopen (of erger) en verder helemaal opgenomen worden in het prachtige, lieve gezin van de Parnassus-Bakers.
Mag ik trouwens ook even een applausje voor het dankwoord? Ik heb nog nooit zo’n krachtig dankwoord gelezen en kan deze man alleen maar de helemaal in prijzen. Het zou me niets verbazen als T.J. Klune stiekem zelf Arther Parnassus is. Dit boek is echt een van mijn favorieten van dit jaar en ik ga hem sowieso herlezen. Wat een topper, net als zijn voorganger.
LEES DIT BOEK, lieve mensen!
Liefs,
Marleen
Titel: Ergens in de azuurblauwe zee ♥ Auteur: T.J. Klune ♥ Uitgeverij: Volt
Aantal pagina’s: 464 ♥ ISBN: 9789062220007 ♥ Waardering: *****
