Toen ik het persbericht van Weer zo’n stom liefdesverhaal voorbij zag komen, wist ik gewoon dat ik dat boek wilde lezen. De flaptekst klinkt namelijk hartstikke leuk en als romance-lover mag je zo’n boek niet overslaan, toch? Ik mocht een recensie-exemplaar ontvangen en vandaag lees je mijn recensie. Lees je mee?
Molly Marks schrijft scenario’s voor Hollywood-romcoms, en weet dat ‘romantiek’ maar nep is. Haar enige verliefdheid was op de middelbare school, op Seth – die ze aan de vooravond van hun examenfeest dumpte en al vijftien jaar niet gezien heeft.
Seth Rubinstein gelooft in ware liefde. Ondanks zijn baan als… succesvol echtscheidingsadvocaat. Al jaren zoekt hij in talloze slechte dates en kortstondige relaties naar die ware. Maar niemand kan tippen aan Molly Marks, het eerste meisje dat zijn hart brak.
Tijdens een reünie zien Molly en Seth elkaar weer. Na een dronken onenightstand gaan ze een weddenschap aan: degene die het lot van vijf stellen kan voorspellen vóór de volgende reünie, krijgt gelijk over de liefde. Het vijfde duo? Dat zijn ze zelf. Molly verzekert Seth dat hij op weg is naar een gebroken hart. Seth belooft haar dat ze hopeloos verliefd op hem zal worden. Zij denkt dat hij hallucineert. Hij heeft vijf jaar de tijd om het tegendeel te bewijzen.
Oké, ik heb een beetje mixed feelings over dit boek. Aan de ene kant vond ik het heel erg tof. Het idee achter het verhaal is leuk, goed uitgewerkt en de manier waarop je gedurende een aantal jaren met de hoofdpersonen meeleeft (ook nog eens vanuit beide perspectieven, yay) is goed gedaan. En zeg eerlijk, die titel is gewoon perfect gekozen. Ook vond ik de (opnieuw) nieuwe, ontluikende relatie tussen Molly en Seth, inclusief al hun onzekerheden en problemen, heel erg leuk om te volgen.
Maaaar… ik vond de uitwerking van de tropes niet zo lekker lopen. Het kwam op mij over dat de auteur per se bepaalde tropes in haar boek wilde verwerken. Zo vond ik het grumpy vs sunshine echt heel cringe-worthy. Grumpy-sunshine (ook als zij de grump is) doet het nu eenmaal goed, maar deze trope is hierin echt niet goed uitgewerkt. Eigenlijk is Molly alleen in het eerste hoofdstuk echt een klassieke grump en daarna ontbreekt dat compleet. Af en toe wordt er een beetje chagrijnig gemor toegevoegd, en dat voelde heel erg uit de lucht gegrepen en enkel bedoeld om het grumpy-sunshine een beetje te onderstrepen. Ook de reden achter haar chagrijnige buien was ook een beetje een onduidelijk.
Ook moest ik in het begin een beetje wennen aan de schrijfstijl. Het leek – vooral in het begin – alsof er overal een laagje sarcasme over lag. Misschien was het ook wel deels de vertaling, maar voor mij was het niet de hele tijd duidelijk of het sarcasme nu bedoeld of onbedoeld was. Gelukkig kwam ik daar na een tijdje wel lekker in, maar in het begin zorgde dat niet voor enorm veel leesplezier. Ik vond Seth een heel verfrissend mannelijk hoofdpersoon. Hij kwam met gemak voor zijn gevoelens uit en durfde zijn hart open te zetten (ook was die al een keer gebroken). Maar tegelijkertijd vond ik hem ook een tikkeltje wanhopig? Ik denk dat hij als personage nog sterker en leuker was geweest als die wanhoop een beetje achterwege was gebleven.
Een boek met plusjes en minnetjes, zullen we maar zeggen? Over het algemeen vond ik het echt genieten en ik vloog ook door het verhaal heen, maar wel met kanttekeningen. Een aanrader voor romance-liefhebbers, maar geen absolute topper voor mij.
Wat is jouw favoriete romance?
Liefs,
Marleen
Titel: Weer zo’n stom liefdesverhaal ♥ Auteur: Katelyn Doyle ♥ Uitgeverij: AW Bruna
Aantal pagina’s: 384 ♥ ISBN: 9789400516717 ♥ Waardering: ***,5
Ik heb dit boek ontvangen als recensie-exemplaar, dankjewel AW Bruna.
