Ongeveer twee jaar geleden maakte ik kennis met de auteur Jenny Bayliss. Ik las destijds Twaalf dagen voor kerst en door dat boek kwam ik direct in de kerstsfeer. Dat was ook de reden dat ik ook graag haar tweede boek wilde lezen. Vandaag lees je mijn recensie!
Annie heeft het allemaal: een succesvol restaurant, twee lieve volwassen zonen en een liefhebbende echtgenoot. Kras dat laatste maar door… Een echtgenoot die het te druk heeft met andere vrouwen. Wanneer ze hem op heterdaad betrapt met zijn nieuwste liefje van de maand, besluit ze haar oude leven achter zich te laten.
Annie verhuist naar een strandhuis in een klein dorpje aan de ruige kustlijn van Kent. De dorpsgemeenschap is excentriek maar hecht, en Annie wordt meegesleurd in hun traditionele feestvieringen, van het snijden van pompoenen tot vreugdevuren op het strand. De enige vervelende dingen (of eigenlijk mannen) in haar leven zijn John, de ruige maar totaal onredelijke neef van de eigenaar die zijn eigen agenda voor het strandhuis heeft, en haar ex, die alles op alles zet om haar terug te winnen.
Annie kan niet eeuwig voor haar problemen wegrennen. Zal ze haar eerste liefde een tweede kans geven? Of gaat ze verder met haar nieuwe leven?
Ik had echt zin om in dit boek te beginnen toen we terugkwamen uit New York en Washington DC en dit boek op mij lag te wachten. Het was een van de eerste boeken waar ik in begon, maar ik kwam er maar niet in. Ik vind het begin heel erg langdradig, er gebeurt weinig en ik vond hoofdpersoon Annie een behoorlijke zeur. Dat zorgde er helaas voor dat ik het boek eventjes een paar dagen heb weggelegd. Maar ik was stiekem ook wel een beetje nieuwsgierig naar de rest, waardoor ik ongeveer een week later toch weer een poging deed.
En die tweede poging (en het tweede deel van het boek) was gelukkig wel een succes! Richting de tweede helft komt er een stuk meer vaart in het verhaal en komt de sfeer er ook wat beter in. Verkijk je echter niet op de cover en de titel, echt een kerstboek is het niet. Het is meer een cosy herfstboek (dus eigenlijk wel helemaal perfect om in deze maanden te lezen). Het is wat dat betreft echt een goed boek om nu onder een dekentje met een kop thee, pepernoten en regen buiten te lezen. De sfeer is grotendeels afkomstig van het gezellige dorpje dat de auteur heel erg goed op papier heeft gezet.
Het is een roman en romance voert niet de boventoon. Het is vooral een verhaal waarbij je jezelf terugvindt in een hechte gemeenschap. Ik vond het verfrissend dat de dorpsbewoners Annie allemaal met open armen ontvingen, wat wel eens anders is in andere boeken die zich afspelen in een klein dorpje. Maar de romance is niet helemaal afwezig. Ik vond de opbouw van de relatie met John erg leuk om te lezen, maar niet altijd even geloofwaardig. Dat had wat mij betreft net iets beter uitgewerkt mogen worden.
Hoewel ik absoluut heb genoten van de laatste 200 pagina’s van De mooiste tijd van het jaar, kan het wat mij betreft niet tippen aan het eerste boek van deze auteur. Het begin zorgde in mijn geval net voor wat teveel tegenzin om dit boek echt geweldig te vinden. Wel is dit een heerlijke roman om deze herfst te lezen, dus ervaar het vooral voor jezelf. Wel onder een dekentje, hè?
Heb jij dit boek al gelezen?
Liefs,
Marleen
Titel: De mooiste tijd van het jaar ♥ Auteur: Jenny Bayliss ♥ Uitgeverij: LS Amsterdam
Aantal pagina’s: 462 ♥ ISBN: 9789024598670 ♥ Waardering: ***
Ik heb dit boek ontvangen als recensie-exemplaar, dankjewel LS Amsterdam!
