Tijd voor een nieuw column! Vandaag schrijf ik waarom het eigenlijk helemaal niet leuk is om een boek niet leuk te vinden. Sounds a little bit like an open door, right? We lezen immers een boek omdat we hopen dat het ook daadwerkelijk een fijn boek gaat zijn (oké, uitzonderingen daargelaten). Lees je gezellig mee?
Laat ik beginnen met dat niet iedereen elk boek leuk kan vinden. Gelukkig heeft iedereen een eigen mening en niet elk boek kan bij iedereen in de smaak kan vallen. Het ene boek dat je op pakt, kan zomaar een nieuwe favoriet worden en het andere boek is oké, of zelfs helemaal niet jouw cup of tea. Aan de ene kant kan het soms best fijn zijn om een net wat minder boeken te lezen, zodat je andere boeken weer wat meer waardeert, maar leuk is op zich anders.
Zo kan een echt slecht boek (tenminste, die jij niet goed vindt) leiden tot een leesdip. Een van de ergste dingen die je natuurlijk kan overkomen als lezer. Over het algemeen lees ik bijvoorbeeld een boek dat ik niet zo goed vind minder snel (terwijl ik er eigenlijk wel sneller van af wil zijn), waardoor ik minder snel in een ander boek kan duiken en al mijn andere boeken die ik graag wil lezen zich maar blijven opstapelen.
Een boek slecht vinden is geen pretje, maar helemaal niet als het een boek van een Nederlandse auteur is. De meeste Nederlandse auteurs zitten tegenwoordig op social media, dus er is een kans dat jij hen volgt of dat zij jou zelfs volgen. Als je dan een recensie schrijft over een boek dat je niet hebt overspoeld met sterren, is er een kans dat de auteur deze recensie ook te zien krijgt. Zelfs als je de auteur niet tagt in je bericht. Natuurlijk, auteurs moeten ook tegen een minder goede recensie kunnen (en gelukkig kunnen veel Nederlandse auteurs dat ook), maar het is natuurlijk niet leuk om iemands (levens)werk kritisch (maar uiteraard altijd respectvol) te beoordelen.
Voor boekbloggers komt daar nog een stukje bij als het gaat om recensie-exemplaren. Als recensent dien je altijd eerlijk te zijn in je recensie (is niet iedereen helaas), maar het kan soms best lastig zijn om je eerlijke (negatieve) mening te geven over een boek dat je hebt gekregen als recensie-exemplaar. Je wilt natuurlijk geen uitgeverij (of auteur) voor het hoofd stoten. Een negatieve recensie zal er hoogstwaarschijnlijk niet toe leiden dat je geen exemplaren meer zult ontvangen, maar het is natuurlijk nooit leuk om je recensie naar de uitgeverij te mailen met de boodschap: ‘Eh, ja, het was compleet niet mijn ding.’
Oké, ik geef toe, ik vind het stiekem wel best wel fijn om een negatieve recensie te schrijven. Het is namelijk veel makkelijker om een negatieve recensie te schrijven dan een enorm positieve. Soms wil je wel van de daken schreeuwen dat iemand een bepaald boek moet lezen, maar verder dan LEES DIT BOEK! DIT BOEK IS GEWELDIG! kom je niet altijd. Als je een boek slecht vindt, weet je vaak ook wel waarom je een boek slecht vindt en dat is simpelweg makkelijker om op papier te zetten. Het plaatsen van die recensie, dat is dan weer een ander verhaal.
Deze column is langer geworden dan ik had verwacht! Wat vind jij? Vind jij het vervelend om een boek slecht te vinden? En schrijf je dan een recensie?
Liefs,
Marleen
