Het boek De schoonmoeder van Sally Hepworth stond al vroeg op mijn radar. De cover is opvallend, de titel trekt de aandacht en het was voor mij een nieuwe auteur. Tegelijkertijd was ik ook erg terughoudend, want het boek wordt vergeleken met boeken van Liane Moriarty. Nu heb ik niets met die auteur, dus ik was een beetje bang dat dit boek ook niets voor mij zou zijn. Toch – ook na aanraden van Janneke – besloot ik ‘m te lezen. Vandaag lees je of ik het een aanrader vond of toch niet.
Vanaf het moment dat Lucy haar schoonmoeder Diana ontmoet, weet ze dat het nooit echt zal klikken. Als voorvechtster van vrouwenrechten geniet Diana veel aanzien en ze is zeer beleefd en keurig. Maar ze is ook heel afstandelijk, en absoluut niet de schoonmoeder op wie Lucy had gehoopt. Andersom lijkt Diana zich ook een andere ideale schoondochter te hebben voorgesteld.
Tien jaar later wordt Diana dood aangetroffen. Naast haar ligt een briefje waarin staat dat ze niet meer verder kon met haar door kanker verwoeste lichaam. Maar als de autopsie plaatsvindt blijkt dat Diana helemaal geen kanker had. Wel zat er gif in haar bloed. Wat is er gebeurd? En wie weet er meer van? De breekbare familieverhoudingen, onderhuidse spanningen en lang verborgen geheimen komen langzaam aan de oppervlakte.
Laat ik beginnen met dat ik de link naar de boeken van Liane Moriarty niet helemaal begrijp en daar ben ik wel blij mee eigenlijk. Ik vond ‘m erg tof en zoveel beter dan de boeken van Moriarty. Misschien zit de link in de opbouw van spanning, maar Sally Hepworth weet er veel meer vaart in te gooien dan de auteur met wie ze wordt vergeleken. De spanning is enorm goed opgebouwd en door middel van momenten terug in de tijd zit de vaart er enorm goed in. Ik vond het lastig om het boek aan te kant te leggen en had ‘m eigenlijk wel in één zit uit willen lezen als ik daar de kans voor had gekregen.
Het boek wordt verteld vanuit verschillende perspectieven, namelijk Diana en Lucy. Beide dames komen aan het woord in het heden en in het verleden en daarmee wordt de relatie tussen die twee op een duidelijke en tegelijk rustige manier verteld, waardoor je precies weet wat er allemaal heeft afgespeeld en je blijft nieuwsgierig naar wat er is gebeurd. Vooral Diana is een aparte vrouw, maar langzaam leer je wel waarom zij is zoals ze is en wat haar drijfveren zijn. Het zorgt er ook voor dat het boek enorm origineel is, want heb jij al eens eerder een boek gelezen die grotendeels draait om een relatie tussen schoonmoeder en schoondochter? Ik ook niet.
Wat ik wel een minpuntje vond is de manier waarop sommige personages zijn neergezet. Sommige zijn echt overdreven, bijna karikaturistisch (is dat een woord?) en dat is eigenlijk helemaal niet nodig. Zo zijn Lucy’s schoonvader en schoonzusje echt op een overdreven manier neergezet en dat leidde echt af van het verhaal. Het maakte het soms zelfs een beetje ongeloofwaardig, jammer! Gelukkig waren Lucy en Diana zelf wel enorm sterk op zichzelf en maakte dat de andere personages wel grotendeels goed, haha!
Ik ben echt blij dat ik De schoonmoeder toch een kans heb gegeven, want het is een sterk, origineel en tof verhaal. Als je – net als ik – geen fan bent van Liane Moriarty kun je dit boek gerust een kans geven, want het is een aanrader!
Heb jij al eens van dit boek gehoord?
Liefs,
Marleen
Titel: De schoonmoeder ♥ Auteur: Sally Hepworth ♥ Uitgeverij: Boekerij
Aantal pagina’s: 336 ♥ ISBN: 9789022588093 ♥ Waardering: ****
