Dani Atkins, de koningin van de tranentrekkers, is terug! Eind vorig jaar verscheen bij Uitgeverij de Fontein Zes dagen. Ik mocht een digitaal recensie-exemplaar ontvangen en het was mijn eerste boek van 2024! Vandaag lees je mijn recensie.
Gemma weet dat zij en Finn voorbestemd zijn. Ze zijn soulmates. En toch staat ze op hun trouwdag alleen voor het altaar…
Gemma is ervan overtuigd dat Finn haar nooit zo in de steek zou laten. Ze weet zeker dat er iets vreselijks is gebeurd, maar niemand anders lijkt dat te denken. Zelfs de politie maakt zich geen zorgen en vertelt haar dat hij vanzelf weer zal komen opdagen – als hij wíl.
De volgende zes dagen gaat Gemma verwoed op zoek naar Finn. Ze ontdekt het ene schokkende geheim na het andere, maar geen Finn. Hoelang kan ze haar vertrouwen in hun liefde behouden als iedereen zegt dat ze hem beter kan laten gaan?
Ik heb alle boeken van Dani Atkins met ontzettend veel plezier gelezen en bij de meeste ook wel een traantje gelaten. Ik keek daarom enorm uit naar haar nieuwste boek, want ik kan af en toe echt enorm zin hebben in een enorme tranentrekker. Dat je met dikke rode ogen, snotterende neus en bijna hyperventilerend op de bank zit, omdat het boek je zo ontroert. Je snapt vast wat ik bedoel. Dat had ik helaas helemaal niet met Zes dagen. Ik vond ‘m zelfs behoorlijk tegenvallen. De auteur heeft geprobeerd om een allesomvattende liefde op papier te zetten. Dat blijkt al uit de flaptekst: Gemma en Finn zijn soulmates. Maar dat voelde ik compleet niet. Ik vond de liefde tussen die twee niet goed uitgewerkt en wilde Gemma het liefst door elkaar schudden dat ze met een grote boog om Finn heen moet lopen. Pas richting het einde lijkt de liefde echt goed uit de verf te komen, maar helaas was dat te laat. De manier waarop de relatie tussen Finn en Gemma eerder op papier is gezet, zorgde bij mij voor kippenvel en niet de goede soort.
Ken je het boek Zeven perfecte dagen van Rosie Walsh? Een roman die jaren geleden bij Boekerij verscheen? Zes dagen deed me enorm aan dat boek denken. Ik had bij de eerste helft echt het idee dat ik een kopie van Zeven perfecte dagen aan het lezen was. Het voelde een beetje saai en vlak. Je verwacht geheimen en grote plottwists, maar die ontbraken een beetje. Het verhaal wordt grotendeels vanuit Gemma verteld en in het heden (de week na de bruiloft) en het verleden (verschillende momenten in het verleden waardoor je een kijkje krijgt in de relatie tussen Gemma en Finn). En juist door die flashbacks zou je het helemaal niet gek vinden als Finn inderdaad met de noorderzon is vertrokken. Niet echt de vibe die je wilt, toch?
Waar haar andere boeken echt enorme emotionele rollercoaster zijn ontbrak dat voor mij in dit boek. Deze kon absoluut niet tippen aan bijvoorbeeld Zonder mij of Een hemel vol sterren. Jammer, want ik weet dat deze auteur echt hele goede verhalen kan neerzetten. Heel jammer, want het idee erachter is erg origineel. Voor mij ontbrak de uitwerking om dit echt een topper te bestempelen.
Heb jij dit nieuwe boek van Dani Atkins al gelezen?
Liefs,
Marleen
Titel: Zes dagen ♥ Auteur: Dani Atkins ♥ Uitgeverij: de Fontein
Aantal pagina’s: 326 ♥ ISBN: 9789026166143 ♥ Waardering: ***
Ik heb dit boek gekregen als digitaal recensie-exemplaar, dankjewel de Fontein!
