Een paar maanden geleden verscheen Samen, een boek dat me aan de ene kant heel erg aansprak, maar waarbij ik aan de andere kant ook het idee dat ik ‘m niet zo bijzonder zou vinden. Ik twijfelde en twijfelde en heb ‘m uiteindelijk niet gekocht, maar geleend via de bibliotheek. Toen duurde het alsnog bijna twee maanden (hulde voor de vakantiebibliotheek) voordat ik het boek oppakte. Vandaag lees je of het boek toch iets voor mij bleek te zijn of niet!
Op een ochtend die begint als elke andere staat Robbie op, kust zijn nog slapende vrouw Emily, en legt een brief voor haar neer. Dan trekt hij de deur achter zich dicht en loopt weg van hun huis, hun leven samen, en hun onverbrekelijke liefde. De reden achter Robbies daad wordt duidelijk als het verhaal langzaam terugspoelt naar 1962, door het leven van twee mensen die in elkaar de liefde van hun leven hebben gevonden, maar wier liefde geworteld is in een groot geheim. Een geheim dat tegen elke prijs beschermd moet worden…
Het allereerste wat je opvalt als je in dit boek begint is de fantastische en allesomvattende liefde tussen Emily en Robbie. Zelfs als ze al zoveel jaren samen zijn en de nadelen van het oud worden er langzaam bij beide insluipen zijn ze nog net zo verliefd op elkaar als bij het begin. De aanbidding en de liefde die ze voor elkaar voelen spat echt van het papier af en doet je alleen maar verlangen naar een zelfde soort liefde die je ook nog zult hebben op bejaardenleeftijd. Julie Cohen heeft het ongelofelijk krachtig op papier gezet, wauw! De liefde die de Robbie en Emily op leeftijd voor elkaar voelen is niet alleen op die momenten aanwezig, maar bijna als een soort rode draad door het hele boek in. I love it!
Het was net als de mist die je zomaar ineens besloop tot je geen hand voor ogen meer kon zien, zelfs je eigen zeilen niet. In zo’n mist moest je op je instrumenten vertrouwen bij het navigeren, niet op je zicht – maar voor deze mist had je geen instrumenten. Je zat in wateren die je kende als je broekzak, maar je had geen idee waar je was.
Een ander punt wat natuurlijk opvalt en wat ook genoemd wordt in de flaptekst is de opbouw van het verhaal. Waar een verhaal in de meeste gevallen in chronologische volgorde afspeelt, wordt Samen juist andersom verteld. We beginnen in het heden, in 2016, als Robbie wegloopt uit zijn leven met zijn Emily. Met steeds een stapje ga je terug in de tijd om alles te ontdekken over de reis die Emily en Robbie hebben afgelegd en worden alle geheimen die langzaam voorbij komen onthuld. Een ontzettend originele manier van een verhaal vertellen die Julie Cohen heel mooi heeft toegepast. Echter moet je daardoor wel goed je gedachten en concentratie erbij houden als je aan het lezen bent. Samen is geen boek die je eventjes tussendoor oppakt.
Aan de ene kant was de opbouw echt een sterk punt, want het is origineel. Echter had ik er soms best moeite mee, omdat je bepaalde personages niet meer terug ziet omdat ze past later in het leven van Emily en Robbie worden geïntroduceerd. Dat zorgde ervoor dat sommige verhaallijnen en delen niet helemaal af waren. Ik bleef regelmatig na een tijdsprong met wat vragen zitten in de hoop dat die nog later (of eigenlijk eerder) worden beantwoord. Helaas was dat niet altijd het geval, dus er bleven een paar lege plekken achter. Zonde, want daardoor voelde het verhaal aan het einde toch niet helemaal af.
Alle leugens waren alleen bedoeld om de waarheid intact te houden.
Samen is een absolute aanrader als je fan bent van prachtige romans met een allesomvattende liefde. Door de originele vertelvorm die de auteur heeft toegepast, maakt het een must read, maar helaas bleef ik aan het eind met een paar vragen zitten. Alsnog een fijne read die ik je kan aanraden!
Heb jij al eens een boek met een aparte vertelvorm gelezen?
Liefs,
Marleen
Titel: Samen ♥ Auteur: Julie Cohen ♥ Uitgeverij: de Fontein
Aantal pagina’s: 368 ♥ ISBN: 9789026140761 ♥ Waardering: ****
