Stormwind – Jackie van Laren

Een tijdje geleden kon je hier de recensie van Duingras al lezen, het eerste deel in de Eiland-serie van Jackie van Laren. Waar we in dat deel al uitgebreid kennis konden maken met Axels beste vriend Vincent, leer je hem nu nog veel beter kennen en lees je alles over zijn zoektocht naar zichzelf en de liefde. Vandaag lees je mijn recensie!

Vincent is een surfer, een losbol, een vrijbuiter. Dus als zijn beste vriend Axel zijn hulp niet meer nodig heeft in Grote Vis, de strandtent die ze samen runden, omdat Axels nieuwe geliefde Wende zijn plek inneemt, kan hij dat alleen maar toejuichen: vrijheid, blijheid. Toch? Hij verruilt het Waddeneiland voor surfparadijs San Diego en geniet van zijn leventje in de zon, vrij van enige verplichting, maar na drie maanden slaat de verveling toe. Hij mist Axel, hij mist kitesurfen en hij mist… iets wat hij zelf nog niet kan benoemen.

Als Vincent terugkeert naar het eiland, blijkt de vriendenkring daar uitgebreid te zijn met de achttienjarige Milena, een nichtje van Wende dat na een traumatische gebeurtenis een veilige haven nodig had. Terwijl hij met hernieuwde energie en motivatie helpt bij allerlei nieuwe plannen met Grote Vis, gaat hij zich steeds meer betrokken voelen bij het welzijn van Milena. Maar die durft niet zomaar iemand te vertrouwen…

Als je begint in dit boek heb je bij de eerste pagina`s al gelijk door dat het een boek van Jackie van Laren betreft. Ze heeft een hele eigen schrijfstijl, die ik misschien niet altijd heel erg prettig vind, maar wel erg origineel is. Haar dialogen vind ik nog altijd het minste van het hele boek, maar het geeft het hele verhaal wel een hele eigen draai en dat is af en toe ook best wel fijn.

Beetje zoenen tot alle benodigde organen gewaarschuwd zijn dat er eventueel iets staat te gebeuren, fliedertje rubber erom, stukje textiel opzijduwen en gaan.

In Duingras lijkt Vincent een groot feestbeest die elke nacht een ander meisje in z’n bed heeft. In dat boek blijft het allemaal heel oppervlakkig (logisch, want het boek draait natuurlijk niet om hem), maar alsnog lees je tussen de regels door dat er veel meer onder de oppervlakte schuilt. Wat ik echt heel erg leuk vond aan Stormwind is om te zien dat Vincent of eigenlijk Vinnie heel erg onzeker is en daarnaast ook een enorme dosis zelfspot bezit. Het maakt hem absoluut geen standaard popiejopie die helemaal vol van zichzelf is, maar juist een lieve jongen die zichzelf steeds maar blijft wegstrepen.

Ik heb het al duizend keer gedaan en ik heb het nog nooit gedaan. Nog nooit echt goed. Nog nooit zo dat ik met geen mogelijkheid meer kan zeggen waar zij begint en ik ophou, nog nooit zo dat mijn verstand in één klap het raam uitvliegt tot er niets meer dan een brok ongefilterd instinct overblijft.

Ik ben niet echt een grote Nederlandfan en als het even kan ontvlucht ik naar verre bestemmingen, maar Jackie van Laren weet het Waddeneiland heel erg mooi te beschrijven en het zorgt er bijna voor dat je zelf door de duinen wandelt en voor een kop koffie bij de Grote Vis neerstrijkt. Heerlijk! Tijdens het lezen krijg je echt een instant vakantiegevoel op eigen bank!

Ik vind Stormwind echt een heerlijk vervolg in de serie en door de leuke Vinnie nog een fijner deel! Ik heb genoten van zijn onzekere momenten en hoe lief hij soms (onbedoeld) uit de hoek kan komen en het vaak zelfs helemaal niet doorheeft! O, en mag ik even zeggen dat dit boek ook een fantastisch vrolijke cover heeft? Perfect voor in de boekenkast, toch? Yes, Stormwind vind ik een echte aanrader!

Ben jij wel eens op een Waddeneiland geweest?

Liefs,
Marleen