Een boek waarbij een nieuw rechtssysteem waarbij de mensen zelf beslissen of iemand schuldig of onschuldig is? Count me in! Ik was Cel 7 al bij verschillende blogs tegengekomen en na elke recensie die ik las werd mijn nieuwsgierigheid groter! Toen ik het boek toevallig bij de bibliotheek op tafel zag liggen, nam ik ‘m mee en begon gelijk in de trein. Vandaag lees je of ik het boek echt zo goed vind!
Multimiljonair en beroemdheid Jackson Paige is vermoord. De 16-jarige Martha wordt bij het lijk gevonden, met een geweer in haar hand. Het lijkt dus een uitgemaakte zaak, vooral in een maatschappij waarin geen rechters meer aan te pas komen maar het publiek via de populaire realityshow Dood is gerechtigheid beslist of iemand schuldig is of niet. Bovendien heeft Martha zelf schuld bekend. Maar is ze wel schuldig? Of is de realiteit veel complexer dan de media het publiek wil doen geloven? De countdown begint. Blijft ze leven of gaat ze dood? Jij beslist!
Wauw, wat heeft de auteur een origineel, heftig en vooral actueel op een hele toffe manier neergezet. In Cel 7 heeft ze een heel nieuw rechtssysteem bedacht en dit tot in de details uitgewerkt. Bij alles wat ik las wist ik direct – overigens wel met grote verbazing – wat ze bedoelde en hoe het in praktisch in zijn werk ging. Als rechtenstudent vond ik het juist nog toffer om te zien hoe ze een systeem van rechters, wetten en bewijs compleet van tafel heeft geveegd en iets nieuws en vooral een niet-ondenkbaar systeem er voor in de plaats gezet. Erg tof en ik ben heel benieuwd of ze in de vervolgdelen nog nieuwe elementen zal toevoegen.
De waarheid is iets vreemds; het is niet altijd beter om die te weten of te vertellen.
Maar naast dat Drewery een verhaal heeft geschreven over een corrupt en idioot rechtssysteem, vertelde ze ook een verhaal over een sterk tienermeisje die zich voorbereid op een hoogstwaarschijnlijk onvermijdelijk einde. Martha riep misschien niet zoveel in me op, toch leefde ik met haar dagen in de zeven verschillende cellen mee. Ik blikte nog een keer terug hoe de afgelopen jaren voor haar zijn geweest en kwam er langzaam maar zeker achter wat er allemaal achter haar bekentenis zat. Het is een verhaal over afscheid nemen, zonder dat je daadwerkelijk afscheid kunt nemen van de mensen van wie je houdt.
Maar weet je, er komt een punt waarop je een beslissing moet nemen: of je blijft draaien en kijkt toe terwijl de machine steeds groter en machtiger wordt en daarbij dingen vernietigt, of je doet het enige wat je kunt doen, je maakt een beweging in een andere richting en bidt dat de machine vastloopt of dat het de aandacht van mensen zal trekken.
Alleen vond ik de schrijfstijl echt vreselijk. Het verhaal wordt afgewisseld tussen Martha die in de cellen zit, therapeut Eve die alles op alles zet om Martha te redden en de uitzendingen van het debiele tv-programma waarbij mensen kunnen volgen hoe het in de dodencellen eraan toe gaat. Vooral de langdradige scènes bij de opnames van het programma wilde ik het boek door de kamer gooien (vaak resulteerde dat dat ik het boek weglegde en uren later pas weer oppakte). Erg jammer, want daardoor had ik – ondanks de spannende gebeurtenissen en het interessante systeem – niet de neiging om door te lezen.
Wat als je per ongeluk iemand vermoordde? Er is zo’n groot grijs gebied. Maar er is geen plaats meer voor grijs.
Dus ja, ik snap zeker dat iedereen zo enthousiast is. Ik vond Cel 7 ook zeker goed, maar misschien niet zo ijzersterk als iedereen. Ik denk dat dit verhaal nog veel meer kan doen als het op een andere manier was neergezet. Misschien waren mijn verwachtingen net iets te hoog, maar het is zeker niet mijn favoriete YA van dit jaar.
Zou jij kunnen beslissen of iemand schuldig of onschuldig is?
Liefs,
Marleen
Titel: Cel 7 ♥ Auteur: Kerry Drewery ♥ Uitgeverij: Luitingh Sijthoff
Aantal pagina’s: 384 ♥ ISBN: 9789024576883 ♥ Waardering: ***
